Son 5 Dakikada İş Çıkaran Yönetici

Yönetici olmanın yazılı olmayan önemli kuralları var sanırım. Bunların en başta geleni de asla zaman kavramın olmayacak, kendinin olmadığı gibi sana bağlı çalışanların da zaman kavramı yokmuş gibi davranacaksın!

Mesela ben çalışmış çabalamışım bütün bir gün ama saat 4 gibi işlerimi bitirmişim. İş çıkışına kadar vakit öldürmem gereken zamanlar başlamış. Zaten şu ana kadar çalışma hayatımın en büyük tespitlerinden biri de 4ten sonra zamanın adeta durması! Saat 4e kadar herşey normal ilerlerken, saat 4 oldu muydu evrende bir gariplikler oluyor. O dakikadan sonra saatler yeniçeri gibi sanki iki ileri bir geri gidiyor, hatta bazen abartıp iki geri bir ileri bile gittiği oluyor. Zamanında Einstein demiş zaten zaman göreceli diye amaaa insan kendi başına gelmeden anlamıyor tabii.

Neyse efendim, binbir zorlukla mesaimi tamamlamak üzereykeeen son yarım saatte telefon çalar ve zincirleme reaksiyon başlar. Genel müdür (en büyük zamansız) bir şey ister, yönetici (ikinci en zamansız) tamam der ve altta çalışanların çilesi başlar. Hayır, bu istekler de aslında hiçbir zaman acil değildir ama tabii çoğu yönetici de bunu sormaktan çekindiği için son yarım saatte iki saatlik iş yapılmaya başlanır. (Oysa ki sor bi, adam canavar değil ki yemez seni, acilse şimdi ister değilse yarın, sormadan bilemezsin ki yaaa) Bu sırada sen de içinden söylenip durursun tabii, "keşke o oturduğum iki saatte söyleseydi yapardım ne güzel" ile "böyle düşüncesizlik mi olur yaa son dakkada arıyor" arasında gider gelirsin.

Ama sonuç hiçbir zaman değişmez: Büyük umutlarla son yarım saate giren modern kölenin (acaba o yarım saatte işi bitirebilir miyim şeklinde geleceğe umutla bir bakış vardır başta) mesai bitiminin üzerinden geçen her saatte yavaş yavaş tükenen umutları, kabullenişleri, eve gecenin bir saatinde yaşam sevincinden arınmış mazlum gidişi...

Evet kapitalizm gölgesi altında yeşeren hazin bir iş hikayesi dinlediniz!